14 Mayıs 2004 – Sadık SOFTA
Ben ufukta yeşeren, mavi sabahta tanım;
Ben yürekte yeşeren, semavi vakte canım.
Ufkuma kara bulut kümelenir durmadan;
Zaman içinde acı, demlenir durdurmadan.
Çığ tanesi gibiyim, seherlere köprüyüm;
Umut yer tüketirim, kederlere törpüyüm.
Zaman çizgi çizdikçe, alnımda yazı gibi;
Yüreğimde fırtına, sükût beyazı gibi.
Körpe uçsuz bucaksız ufuklar açıldıkça;
Baharda çiçek gibi, gün güne saçıldıkça.
Beklenen can gelmedi, feryadım var mahurdan;
Taze şafağı besler, ışıktan bir buhurdan.
Geceyi damıttıkça, gün imbikten dökülür;
Ceylan bakışlar sarar, ciğerlerim sökülür.
Çankırı-14.05.2004
