ANA DİLDE EĞİTİM

ANA DİLDE EĞİTİM

Eğitimli, bilinçli ana babalar çocuklarının iyi bir eğitim öğretim alması için adeta parçalanıyorlar. Daha ilkokula başlarken iyi okul arayışındalar. Okul yetmiyor, o okulun hangi öğretmeni iyi, onun peşine düşülüyor. Bu amaçla adres değiştirenler bile var. Sonraki aşamalarda İngilizce öğretim yapan Fen ya da Anadolu lisesine, hatta onların da daha iyisi hangisiyse ona gitmesi için çocuklarını kurslara, sınavlara sokuyorlar. Kürtçeyi bırakın, becerebilenler çocuklarını Türkçe okula bile göndermek istemiyorlar. Üniversite daha önemli. ODTÜ, İTÜ, BOĞAZİÇİ, BİLKENT… gibi üniversiteleri bitirenler hayata on adım önde başlıyor. Daha ötesi imkanını bulan eğitim için ABD, İngiltere, Fransa’ya gönderiyor çocuğunu.

Artık resmî söylemlere göre dört milyonluk Suriyeli Arap nüfusumuz da var. Onların da ana dilde eğitim öğretim talepleri var. Ötekilerin kafası kel mi? Diğer etnik kökenliler istemedi, sadece Kürt kökenliler için Kürtçe eğitim öğretime başlandı diyelim. Neyin ne olduğunu bilmeyen, eğitimsiz garibanların çocukları dışında Kürt kökenli aklı başında hangi vatandaşımız çocuğunu o okullara gönderip heba eder? Bir ara Kürtçe kursları açıldı. Kaç kişi o kurslara gitti? Bugün kaçı faaliyette? DEM yöneticilerinin, ağaların, varlıklıların çocuklarının nerelerde öğrenim gördüklerine bir bakın.

İngilizce eğitim yapan Kürtçe Anadolu lisesi(!), Kürtçe ODTÜ(!) nasıl olacak? Öyle bir birikim ne kadar zamanda, nasıl kazanılır? 4+4+4, On iki yıllık eğitim öğretim kesintisiz olacağına göre, lise bitene kadar Kürtçe öğrenim gören çocuk, Türkçe bir üniversiteye girmek istese öğrenimi hangi alt yapıyla nasıl sürdürür?

Böyle bir girişim, vatandaşlardan kabul görmeyip normal öğretime rağbet edilirse ne olacak? O zaman bölücülüğe temel oluşturan bütün tezler çöker. Tezi doğrulamak için vatandaşları terör ve korkuyla zorlamak Kürt kökenli Türk vatandaşlarını cehaletle yüz yüze bırakmak demektir. Onlar, maraba olmaya lâyık görülmektedirler.

Kişilerin nüfus kâğıtlarına etnik kökenlerinin yazıldığını, öğrenim çağı geldiğinde o etnisiteye ayrılmış okullara gitmek zorunda bırakıldığını düşünün. Kürt kökenli yavrularımızı Kürtçe eğitim öğretim görmeye zorlamak, onlara yapılabilecek en büyük haksızlık, adaletsizlik olacaktır.

Örneği Almanya’dan verelim: üçüncü kuşak Alman vatandaşı olmuş Türklerden kaç kişi Almanya’da ilkokuldan üniversiteye Türkçe eğitim öğretim veren okullara gitmek ister? Öyle okullarda yetişirse Almanya’da nasıl başarılı olur, nasıl hayatını kurar, nasıl yaşar? Ana dilini öğrenmek, kullanmak ayrı bir konudur. O konuda bir engel yoktur. Bunu eğitim öğretim diliyle karıştırmamak gerekir.

17.03.2025

Ahmet Salih Erdoğan ERÜZ

E. Öğ. Alb. / Edebiyatçı / Stratejist