10 KASIM SABAHLARI
Gözleri çakmak çakmak, çıkıvermiş meydana;
Tarihe örnek olmuş, akıvermiş meydana;
Öyle bir duruşu var, bakıvermiş meydana;
Meydanları doldurur, sevgisiyle coşanlar;
“Öl” deyince ölmeye, ölümüne koşanlar…
Bir efsane yürüdü, yedi düvele karşı;
Bindokuzyüzyirmiüç, çaldı İstiklâl Marşı;
Öyle bir ulvileşti, sardı büsbütün arşı;
Bütün dünya dinledi, daha çok dinleyecek;
İstiklâlin bayrağı, inmedi, inmeyecek…
Bütün cihan üzüldü, bütün cihan ağladı;
Dostları, düşmanları, sevgisiyle bağladı;
10 Kasım sabahları, tüm kalpleri dağladı;
Üzgün duruyor hâlâ, 10 Kasım sabahları;
Saat dokuzu beş geçe, duyuldu eyvahları…
Kasımlar hüzün dolar, hüzün verir nedense?!.
Kelimeler yetişmez, anlam yetmez nedense?!.
Sözler çaresiz kalır, anlatılmaz nedense?!.
Samsundan doğan güneş, Ankara’da parlıyor;
Dik duran başlar eğik, bütün millet ağlıyor…
10.11.2024
Sadık SOFTA
Eğitimci / Şair / Yazar
