GÜLŞENE ATEŞ DÜŞMÜŞ (Şiir)
Gülşen’e ateş düşmüş, çiçekte, dallar da yanar,
Sur’a mı üflendi, gökte güneş, ummanda su donar,
Feryadı göğü inletir taze baş vermiş tomurcukların,
Çiçekler açmadı bu bahar, haberi mi yok dalların?
Güneşin küstüğü kan kokan toprakların rengi yok,
Menzil karanlıkta kaldı, gidenler gitti, gelenler yok,
Zalim ve zulüm kol kola kademde, her yerde el eledir.
Biçare mazlumun ahı, mazluma dönen acı bir çiledir.
Ne Süleyman kâr eder, ne de, fayda umulur İbrahim’in,
Ne Kudüs’ten bir umut ne de bir nefes gelir Medine’nin.
Kabrinde acı çekerken Hattap oğlu Ömer’in aziz ruhu,
Gözümde canlanır, Selahattin’e baş eğen haçlı güruhu.
Şimdi kim yüreğini eline alıp çıkacak kutsal sefere,
Ne kadar muhtacız, celadetli, cesaretli, metanetli erlere…
Nesim YALVARICI
Eğitimci / Badminton Millî Takım Antrenörü
