GÜZ MEVSİMİ
Ömrün güz mevsimi geldiği zaman
Canı sarar garipçe bir heyecan
Hasat bitmiş yaprakları sararmış
Çiçek meyve tohum nasıl kararmış
Karşımda erikler ve şeftaliler
Arkada kayısı gül ve söğütler
Akasyaya verir garip öğütler
Defne dostlarına dostça sorarmış
Bu sessiz figanın bize reva mı
Yaprağını döken bu sert hava mı
Aylardır sarıldık dosta duamı
Tüm dünyaya verdik işe yarar mı
Güz sohbetindeyken bütün ağaçlar
Dallarına kondu minik serçeler
Bir renk cümbüşünde saksıda güller
Kral kızı, kadifeler, reyhanlar…
Nihayet baktıkça güz iklimine
Ne kadar benziyor insan ömrüne
Bir günlük bir ömrün ikindisine
Mevsim döngüsünde dengi dengine.
24.09.2025
Nihayet AĞÇAY
