MANSUR OLUNCA (Şiir)
Yesevi’nin Ocağı’nda pişmişim,
Yüreklerde sevgi imiş, aşkmışım,
Sevda pınarından gönle akmışım,
“Enel Hak” demişim; Mansur olunca.
Avuçlarım, Peygamber’e özenmiş,
Rüyalarım güzellikle bezenmiş,
Nefsim kendisiyle savaşıp, yenmiş,
“Enel Hak” demişim; Mansur olunca.
Kutlu Dağ’da eritmişim kibiri,
Anadolu rüyaların tabiri,
Yesevi’dir gönüllerin tek biri,
“Enel Hak” demişim; Mansur olunca.
Kırklarla kanatlı Kürşad olmuşum,
Pirlere karışıp, pür şad olmuşum,
Yeni Türk yurduyla irşad olmuşum,
“Enel Hak” demişim; Mansur olunca.
Hep gönüller kudretimden kavrulmuş,
Ak süt ile bu hamurum yoğrulmuş,
Satuk Buğra Hanla birden doğrulmuş,
“Enel Hak” demişim; Mansur olunca.
Tekinler büyümüş, Alpler yarışmış,
Abdal, Abdalan-ı Rum’la tanışmış,
Üçler, Beşler, Yedilerle karışmış,
“Enel Hak” demişim; Mansur olunca.
Alparslan’ın kefeninde nurlanmış,
Gâzi Osman çınarında durlanmış,
Anadolu Hisarı’nda surlanmış,
“Enel Hak” demişim; Mansur olunca.
Edebalı adlı çınar olmuşum,
Ben dünyaya Türk olarak doğmuşum,
Anadolu toprağında kulmuşum,
“Enel Hak” demişim; Mansur olunca.
Çerağımı söndürmemiş rüzgârlar,
Gönlüm doyurmamış, yüce diyarlar,
Gönlüm Yunus gibi; yâdlar uyarlar,
“Enel Hak” demişim; Mansur olunca.
Dedem Korkut Ata, hala seslenir,
Sözlerime koca tarih yaslanır,
Büyük Asya, sesim ile seslenir,
“Enel Hak” demişim; Mansur olunca.
Ay-yıldızın gölgesinde durmuşum,
Yiğitlikle beratımı almışım,
On altı yıldızlı büyük tuğmuşum,
“Enel Hak” demişim; Mansur olunca.
Atatürk’le yücelmişim aniden,
Anadolu, Ergenekon yeniden,
Tarih bir ders daha almış ki benden,
“Enel Hak” demişim; Mansur olunca.
Sadık SOFTA
Eğitimci / Şair / Yazar / Halk Bilimci
